Radovi Alaina Corbina o njuhu (Le Miasme et la jonquille, 1986), zvukovima (Les Cloches de la terre, 1994) ili odnosu prema moru (Le Territoire du vide, 1990) naučili su nas sagledati percepciju svijeta u povijesnoj perspektivi. Svoje golemo znanje taj „povjesničar osjetilnog“ prenosi nam kao pripovjedač i pjesnik. U knjizi razgovora sa Jeanom Lebrunom, novinarom France Culture, bavi se odnosom s pejzažom koji je „način doživljavanja i vrednovanja prostora“ svim osjetilima. No ono što nas okružuje opažamo i kroz filtar kulture, s njezinim sklonostima, zazorima, strahovima i žudnjama. U intervjuu Alain Corbin nam kroz geografiju, povijest, estetiku i filozofiju pojašnjava evoluciju predodžbi od renesanse do našeg vremena. Pejzaži koji oživljavaju pozadinu talijanskih i flamanskih slika, pregovaranje s prirodom koje predstavlja engleski vrt, prvi pogledi iz zraka zahvaljujući balonima na vrući zrak, Humboldtove bilježnice ili Turnerove magle – sve su načini „konstruiranja“ pejzaža.

Isabelle Rüf, Le Temps