U knjizi se hermeneutičkom metodom istražuju i kritički tumače najznačajnije teze o anti-metafizičkoj estetici u Europi kasnoga 19. i ranoga 20. stoljeća te sistematski problemi odnosa umjetnosti spram kulta i religije. Svestranom analizom osnovnih teoretskih pozicija autor daje odgovore na dva bitna pitanja kojih aktualnost očigledno raste pri današnjem pojačanom kulturno-povijesnom interesu za filozofske i antropološke osnove religije, naime na pitanje o ulozi umjetnosti u suvremenoj zbilji lišenoj mita i magije te na pitanje u kojoj su mjeri za tu zbilju još uvijek bitno konstitutivni njezina izvorna kultna određenost i magijsko podrijetlo.